Çankırı Kentin adına ilişkin söylencesi

Çankırı

Kentin adına ilişkin söylencesi

Çankırının eski adı Kankırı yada Kankara'dır.Bu adın kentin taşının ve toprağının kan gibi kızıl olmasından kaynaklandığı söylenir.

Selçuklular Anadolu'yu fethedince yörede Türkmenlerin Kara Tekin oymağı egemenlik kurmuş ve kente Kengürü adını vermiştir.Bu adın zamanla değişime uğrayarak Çankırı'ya dönüştüğü söylenir.Söylenceye göre Türkler bu yöreye gelince bölgede pek çok kilise vardır.Çan sesleri tüm yaylaya yayılır ve uzaklardan duyulurdu.Bu nedenle yöreye Çan-Kırı denir.

Başka bir söylenceye göre ise Karatekin oymağı halkı,develerle  mal taşır.Kervan dizerler,Tüm yöre , çan sesleriyle inler.Bu nedenle kente Çankırı adı verilir.

Aşık Ömer'e ilişkin söylence

Aşık Ömer Çankırı yakınlarında bir köyde değirmencilik yapmaktadır.Akşamlara tek un  öğütür çalışır durur.Bir gece yorgun argın yatar.Birden değirmenin durduğunu,doğadaki tüm seslerin sustuğunu hisseder.Kalkıp bakar Tüm doğa Tanrı'ya secde etmektedir.Ağaçlar eğilmiş sular durmuştur.O an tüm istekler gerçekleşecektir.Ömer Tanrı'dan sazına ve sözüne güç vermesini ister.Dileği kabul olur.Aşık Ömer'in ustaca saz çalıp söylemesi bundandır.

Taş bebek söylencesi

Ahmet adlı bir Çankırılının Meryem adında bir karısı vardır.Çok istedikleri halde çocukları olmaz.Ahmet çocuğu olsun diye yeni bir evliliğe karar verir.Meryem bu duruma çok üzülür ve  dağlara sığınır.Ağlayarak dolaşırken karşısına Hızır A.S. çıkar.Ona bebek biçiminde bir taş verir.Bu taşı kocasının evleneceği gece beşiğe koymasını söyler.Meryem köyüne dönerek ,denileni yapar.Beşiğin başında sürekli Tanrı'ya yalvarır.Beşikteki taş canlanır.Ağlamaya başlar.Bunu duyan Ahmet yeni karısını bırakır ve Meryem'e döner.Karı koca yıllar sonra büyüyen oğullarını Ahmet'in ikinci karısıyla evlendirirler.