İstanbul İstanbul'un kuruluşuna ilişkin söylence

İstanbul 

İstanbul'un kuruluşuna ilişkin söylence
Megaralı Bizans,Kendi halkı için bir kent kurmaya niyetlenir.Delf bilicisine başvurarak yer sorar.Bilici şöyle der:"Bu kenti körler ülkesinin karşısına kur."
Bizans bilicisinin söylediği yeri bulmak için hazırlıklara girişir,göç başlar.Günün birinde Sarayburnu'na gelirler.Buradan çevreyi seyrederken,Kadıköy'de kurulmuş kenti görür."Bu kenti neden halşen benim bulunduğum yere değil de karşıki çorak yere kurmuşlar.Bu adamlar kör mü" diye düşünür.Birden bilicinin sözlerini hatırlar.Aradığı yeri bulmuştur.Kentini bulunduğu kıyıdaki yemyeşil yedi tepe üzerine kuracaktır.Kısa sürede kurulan kente Bizans adı verilir.
İstanbul'un Fethine  ilişkin söylence ll
İstanbul'un fethine ilişkin bir söylence de şudur:Fatih Padişah olunca İstanbul'un fethini görüşür devlet yetkilileriyle fakat kimse bu işe rıza göstermez.Hulefai Raşidin'e nasip olmayan fetih ancak Mehdi Hazretlerine nasip olur derler fakat Ak Şemseddin "Konstantiniyyeyi Muhammed Han Fetheder,sonra Beni asfar alır."der.
Devlet ileri ileri gelenleri bu söze pek rağbet etmezlerse de Fatih inanır.adamlarını gönderip tekrara tekrar sordurur.sonunda da "Bu yılın Rebiülevvel ayının yirminci günü seher vakti ihlas ve gayretle falan falan taraftan yürünür,o gün fetih olunur,Konstantiniyye Ezan sesleriyle dolar" dedi.
Savaşa devam edildiği bir esnada Fatih bir ara Akşemseddin'i davet eder.Fakat Akşemseddin çadırına kimsenin alınmamasını talebelerine tembih ettiğinden kimse yanına varamaz.Gelmeyince Fatih hiddetlenir.Kendi gelir fakat bakar ki çadırı çadırı örtülmüş vaziyette kapalı.Kılıcını çekerek yarar ve içeri girer.Görür ki içeride hiç bir şey yok Akşemseddin sadece toprak üzerinde secdeye kapanmış,tacı mübarek başından yuvarlanmış,başının ak sacı ve sakalı parlamakta ..Ak sacını ve sakalını toprağa sürmüş toprak olmuş,gözlerinden boşanan yaşlar yeri ıslatmış.Allah'a yalvarmakta..
Fatih bu durumu görünce dönüp makamına gelir.Kaleye bir bakar ki :İslam askeri Hisara yürümüş ..önlerinde ak elbise ( aba) giymiş bir taife hisar gelmektedir.Ardından İslam askeri,derken İstanbul feth edilir.
fetihten sonra Akşemseddin'e fethi nasıl bildiğini sorunca o şöyle der:
-Kardeşim Hızır'la İlm-i ledünde Konstantiniyye'nin fethini istihraç etmiştik.Kale fetholunduğu gün Hızır'ı gördüm,aba giymiş velilerle askerin önünde Hisara girmişti.Kalenin fethinden sonra da Hızır kardeşim kale duvarının üzerine çıkmış ayaklarını sarmış oturuyordu.cevabını verir.
Fetihten sonra da Fatih Akşemseddin'i aratır ,bulamazlar. Nihayet Edirnekapı'da  bir eski oda da ibadet ederken bulurlar.
İstanbul'da bulunduğu sürece Akşemseddin o evde oturur.Oraya bir mescit yapmıştır.Halen oraya Akşemseddin mahallesi denir.
Külhan beyi Söylencesi
Külhanbeyliğin ilk başgösterisi, sonradan «külhanbeyi» şeklinde telâffuz edilen «külhanbeyi» tabirinin de kaynağı olarak bir hamam vakasına bağlıyorlar. Bu tabir ve tip, ilk defa bir hamamdan, Gedikpaşa hamamından çıkmış... Her halde yeniçeri artıklarından veya artıklarının artıklarından bazı işsiz, zamane külhanbeylerinin «berduş» dediği başıboş kimseler bu hamamda zorla keselenirmiş... Birmüddet sonra bu tipler, mahut hamamda sade kendilerine bedava bir sığınak bulmakla kalmamış hamama gelip gidenleri de haraca bağlar, elbise ve çamaşırlarının da üstüne oturur olmuşlar. Biri ağzını açıp iki lâf edecek olsa üstelik bir de temiz dayak yemek ve şerefli insanlara çamur atmanın suçunu kabullenmek mevkiinden...
İşte hamamın külhanına izafetle «külhanbeyi» tabiri ve tipi böylece doğmuş...
Yeniçeri N.Fazıl kısakürek alınmıştır



Eyüp Sultan'a ait söylence
Söylenceye göre Peygamberimizin müjdesini duyan Emevi orduları İstanbul'u fethetmek için kuşatır fakat bir türlü fethedemez.Kuşatma orduları içinde Peygamberimizin sancaktarı Eyüp Sultan Hz.leri de vardır.Sefer sırasında ağır hastalanır.Çevresindekilere ölünce surlara en yakın yere gömülmesini vasiyet eder.Ölünce de gerçekten de en yakın bir yere gömülür.Gece olduğunda kabrinden çıkan nur Bizans imparatoru'nun dikkatini çeker ve durumu araştırıp öğrenir ve buraya bir türbe yaptırarak dört kandil yakılmasını emreder.Böylece Eyüp Sultan'ın kabri Bizanslılarca da kutsal kabul edilir.
Eyüp Sultan'ın kabrinin bulunuşuna ilişkin birçok söylence vardır.Bunlardan biri de şöyledir.
Fatih İstanbul'u fethettikten sonra Hocası Akşemseddin ile beraber Eyüp Sultan tarafına gider at üzerinde ki yolculuk bugünkü Eyüp Sultan'ın kabrinin bulunduğu yere  gelince Akşemseddin:
-Hünkarım bugünkü yolculuğumuz buraya kadar olsun,der ve yere iki çınar dalı sokar.Gece fatih vezirini çağırıp çınar dallarının yerini değiştirmesini ve kimseye söylememesini emreder.
Sabahleyin yine aynı yere geldiklerinde Akşemseddin atından iner ve :
-Hünkarım bizim çınar dalları yerlerini değiştirdi der ve yerin kazılmasını ister.Bir müddet kazıldıktan sonra Eyüp Sultan'ın kabri bulunur.Yıkanıp temizlendikten sonra tekrar gömülür ve bugünkü cami ve türbe yapılır,buradaki çınar dalları bugünkü çınar ağaçları olduğu söylenir.
Ayasofya ya ilişkin Söylence
İmparator Justinianus bir gece düşünde bir aziz görür.Aziz ,çevresine bakmakta ve her köşede bir duraklamaktadır.Justinianus hemen yanına varır.Aziz'in elinde gümüş bir levha levhada da şimdiye değin eşi benzeri görülmemiş bir kilise resmi vardır.İmparator:" keşke bu resim bende olsaydı da bu topraklarda aynısını yaptırsaydım" diye düşünür.Aziz resmi imparatora uzatarak " Justinianus ,tam şuraya bir  kilise yaptır,adını da Ayasofya koy ",der.
İmparator,ertesi dün çağırttığı mimarın elinde düşündeki yapı resmini görünce çok şaşırır.Aziz Mimarın da düşüne girmiştir.Uyandığında resmi kağıda döken mimar İmparatorun buyruğuyla Ayasofya'nın yapımına girişir.
Hz. Muhammet'in doğduğu gece İstanbul'da büyük bir zelzele olur.Ayasofya'nın büyük kubbesi yıkılır.bir türlü onarılamaz.Bunun üzerine Hızır'ın uyarısıyla Mekke'ye 300 keşiş gönderilir.Keşişler Henüz çocuk olan Hz. Muhammet'in tükürüğünden alır,biraz Kabe toprağı ve zemzem suyuyla İstanbul'a dönerler.Kubbenin onarımında kullanılan harca bunlar katılınca kubbe tutar.
İstanbul fethedildiğinde Fatih "Bu kubbe Peygamberimizin tükürüğüyle yapılmıştır."diyerek kubbenin ortasına paha biçilmez bir altın top astırmıştır.İnanışa göre bu Hızır'ın makamıdır.40 gün bunun altında namaz kılanlar mutlaka Hızır'ı görürler.
Ayasofya'nın büyük kubbesinin dört yanında birer melek resmi vardır.bunlardan Cebrail kanat açıp nara atınca ,tüm doğu mücevherlerle dolar.İsrafil nara atınca batıda kıtlık olur,Mikail seslenince Kuzeyde bir ermiş kişi ortaya çıkar.Azrail bağırınca da tüm evrende veba salgını başlar.Bir başka söylenceye göre de Cebrail ve İsrafil gelecekte olacakları ,Mikail düşman saldırısını ve kıtlığı Azrail'de hükümdarların ölümünü haber verir.Ayasofya'nın orta kapısı üzerinde pirinçten uzun bir sanduka vardır.İnanışa göre içinde kraliçe Sofia'nın mumyası bulunmaktadır.Sanduka'ya el sürülürse korkunç bir gürültü çıkacak ve her yan sarsılacaktır.
Güney kapılarından soldan 10.sunun iç yanında dört köşe bir mermer sütun vardır.Buna "Terler Direk" denir.Sütun kış yaz nemlidir.Buna ilişkin olarak ta:Fatih İstanbul'u fethetmiş,Ayasofya'yı da cami yapmıştır.İş bittiğinde Hızır cami'yi gezer bakar ki Mihrap Kabe'ye yönelik değil,Terler Direk'in kaidesini parmağını sokarak  binayı Kabe'ye çevirir.Terler Direk'te ki delik Hızır'ın parmağını soktuğu yer olarak kabul edilir.Burası bir çok hastalıkların çaresi ve dileklerin gerçekleşeceği yer olarak bilinir.
Büyük Kıble kapısının da Tufan'da Nuh'un kullandığı geminin tahtasında yapıldığı görülür.Deniz ticaretiyle uğraşanlar ,sefere çıkmadan önce buraya uğrar dualar eder Nuh A.S a dualar okur ve kendilerine iyi geleceğine sağsalim dönüp geleceklerine inanırlar.

Bu kılıcı al ve efendimizin intikamını al söylenecesi

Osmanlı askerleri Topkapı-Edirnekapı arasındaki bir yerden şehre girmeye başlayınca Rumlar "şehir düştü" diyerek kaçmaya başladılar.

Şehrin düştüğünü anlayan Rumlar, Ayasofya'ya koşmuşlardı.  Rumlar, Ayasofya'ya 'ya sığınarak kendilerini meleklerin ve azizlerin koruyuculuğuna teslim ettiklerine inanıyorlardı.

Ayasofya'ya doluşan halk eski bir kehanetin gerçekleşmesini bekliyordu. Kehanete göre Türkler Çemberlitaş'a kadar gelecek, ancak burada bir melek gökten adalet kılıcını indirecekti.

Melek bu kılıcı Konstantin Sütunu'nun yanında dikilen isimsiz ve gariban bir adama "Bu kılıcı al ve efendimizin intikamını al" diyerek verecekti.

Bunun üzerine Türkler kaçmaya başlayacaklar, Bizanslılar da  Türkler 'i kovalayıp, şehirden atacaklardı. Ardından da  Türkler 'i İran sınırına kadar kovalayacaklardı.

Ancak kehanet boşa çıkmış ve 29 Mayıs 1453'te İstanbul tamamen Türkler ‘in eline geçmişti.(Bugün Gzts 27.05.2012)alınmıştır.
ll.Bayezid Camii ne ilişkin söylence
Bayezid camisinin temelleri atıldığında ,Mimar Başı Bayezid'e Mihrabı nasıl yerleştirmeleri gerektiğini sorar.Bayezid:



-"Şu ayağıma bas" der Mimar başı denileni yaptığında Kabe'yi görür ve Mihrabı ona göre yerleştirir.
Ahmed Paşa Camisine ilişkin söylence
Söylenceye göre Hafız Ahmet Paşa Fatih Camii nin yanına bir cami sebil medrese ve çeşme yaptırır.Cami bittikten sonra Paşa bir düş görür ve düşünde Fatih:
-"Camimin yakınında cami yaptırıp neden cemaatimi aldın." diye onu azarlar ve başını vurdurtur.Ahmet Paşa heyecanla uykudan uyanır,düşünü yorumlatır.Yetmiş gün sonra paşa ölür.Cesedi gömülürken lahdin kenarından kopan bir taş başını kılıç gibi keser
Rahime Sultan ve Merkez fendi söylencesi
Sümbül Efendi'nin Rahime adlı bir kızı vardır.Müritlerden Merkez Efendi onunla evlenmek ister.Sümbül efendi kızı vermek istemediğinden ancak kırık deve yükü altın getirirse razı olacağını  söyler.Merkez Efendi günümüzde gömüt'ünün bulunduğu yerin arkasından kırk çuval toprak alır.Bunları develere yükleyerek Sümbül Efendi'ye götürür.Çuvallar açıldığında altınla dolu oldukları görülür.Sümbül Efendi onun kerametlerini görünce "Sen artık yetiştin kale dışına çık ve Hakkın sana verdiği görevi yerine getir."der.Bunun üzerine Merkez efendi şimdi bulunduğu yere yerleşir.
Günün birinde kızıyla damadını ziyarete giden Sümbül Efendi,kapıyı açık bulur.Kızı ayaklarını uzatmış,çıkan ateşle yemek pişirmektedir.Babası ne yaptığını sorar o da odunları olmadığından dervişlere ancak böyle yemek pişirebildiğini söyler.sümbül Efendi kızının da olgunluğa eriştiğini anlar,bir süre sonra ölür.

Yuşa Peygamber Söylencesi
Yuşa ,Hz. Musa'nın kız kardeşinin oğlu ve sancaktarıdır.Musa ölünce İsrail oğulları'nın başına geçmiş ve onları Filistin'e ulaştırmıştır.bu arada yapılan savaşların birinde tam savaşı kazanmak üzere iken gün batmaya başlar.Yuşa sol elini havaya kaldırarak güneşi durdurur.Güneş bir saat daha aydınlık kalarak savaşı kazanır.
Söylenceye göre Yuşa İstanbul'da da savaşmış ama Boğaziçi'nde  Sütlüce köyü yakınlarında vurulmuş,bedeni ikiye ayrılmıştır.Belinden aşağısı Sütlüce köyü'nde kalmış üst bölümü ise şimdi gömüt'ünün bulunduğu yere dek gelmiş ve burada ruhunu teslim etmiştir.Onyedi metre uzunluğundaki  gömüt'ünde,sadece belden yukarısının yattığına inanılır ayaklarının kaldığı yerden fışkıran suyun da şifalı olduğuna inanılır.Ab-ı hayat suyu denir.
Yuşa gömüt'ünün başı Kudüs'e doğru iken İslamiyet'in doğuşuyla kendiliğinden Kabe'ye yönelmiştir.Beykozlular Yuşa'yı koruyucuları ve kurtarıcıları sayar."Beykozluları önce Allah sonra Yuşa korur" diye söyleniş yaygındır.
Yuşa'nın İsrailoğuları'nın başına geçişi,savaşımı ve güneşi durdurması olayı Kitab-ı Mukaddes'te anlatılmaktadır.

Şeyh Yahya Söylencesi
Kanuni'nin süt kardeşi olan Yahya döneminin en tanınmış müderrislerindendir.Fatih sultan Mehmet Medresesi'ndeki görevinden ayrıldıktan sonra Ortaköy'de günümüzde kendi adıyla anılan toprakları alır.Burada bir ev,medrese,mescit ve çeşme yaptırır.söylenceye göre en yakın arkadaşı Hızır'dır.Hatta bahçesindeki asmayı da beraber dikmişlerdir.
Kanuni onunla Hızır arasındaki yakınlığı bildiğinden bir gün kendisini de Hızır'la görüştürmesini ister.Günün birinde Padişah'ın saltanat kayığı Ortaköy önlerine gelir.Haberciler Şeyh Yahya'ya hünkarın kendisini çağırdığın bildirince o hızırla gelip kayığa biner.arkadaşını Kanuni'ye tanıtmaz.Padişah'ta sormaz.Biraz ilerlediklerinde Hızır,Parmağındaki yüzüğü işaret ederek "Kerem eder verir misiniz?" der.Padişah uzatır.Hızır yüzüğü suya atıverir.Kanuni birşey demez ama çok öfkelenmiştir.Hızır Kuruçeşme'de elini suya uzatıp yüzüğü çıkarır:"Buyur Hünkarım çok üzüldün çok ta öfkelendin" der.
Kıyıya çıktıklarında Yahya ,Padişah'a yanındakinin kim olduğunu söyler.Padişah daha önce söylemediği için Yahya'ya çıkışır,Hemen ardına dönüp onu arar.Ortada kimseler yoktur."o sana kimliğini söyledi ama sen anlamadın der".

Baba Haydar'a ilişkin söylence
Şeyh Haydar ünlü bir Rufai şeyhidir.Üsküdar'daki dergahında yaşar.Yoksuldur,ama gönlü zengindir.Eline geçeni Üsküdar'ın yoksullarıyla paylaşır.
Bir ramazan günü dergahında toplantı vardır.İstanbul'un her yerinden gelen yoksullar yiyip içecek,dua edecektir. Ama dergahta yiyeceğin kırıntısı bile yoktur.Haydar'ın kardeşi Ethem Bey bunu görüp endişelenmektedir.Baba Haydar ise hiç aldırış etmez."şimdi her şey gelecek yolda" diyerek kardeşini  paylar.Ramazan topunun patlamasına beş dakika kala Padişah'ın  adamları tepsiler dolusu yiyeceklerle çıka gelir.

Yeni Kapı Söylencesi
lV.Murat tebdili kıyafet halk arasında dolaşmaktadır.Bir gün yine kıyafet değiştirerek Üsküdar'dan kayığa biner.Yanında bir kiş daha vardır.Boğaz'a doğru yol alırken yanındakine adını sorar O da "bana Üsküdarlı Remmal Ağa derler " der.Ne iş yaptığını sorunca Remmil atıp gaipten haber verdiğini söyler.l.V.Murat Remmil atıp Padişah'ın yerini söylemesini ister.Adam Remil atar ve 1Padişah deniz üstünde görünür der. yeniden bakınca "Sultan Murat bizimle  beraber,Sultan sizsiniz " diye nara atar. Padişah :"Aferin hüner sahibiymişsin" der.Şimdi bir remil daha at bakalım "ben İstanbul'a hangi kapıdan gireceğim,bilirsen seni ödüllendiririm bilemezsen gerisini sen düşün "der.Adam remilini atmadan önce "padişahım bunu yazıp vereyim siz İstanbul'a girdikten sonra okuyun" der.Padişah kabul eder.Kıyıya gelince lV.Murat adamlarına kayığı kıyıya çekip sur kapısını kırıp İstanbul'a girer.Remil'i açıp okur "Padişahım Yeni Kapınız hayırlı olsun!.." kapının açıldığı semte "Yeni Kapı" adı verilir.

Beşiktaş'a ilişkin söylence
Beşiktaş bölgesi ormanlıkken Yaşka adlı bir papaz bir kilise yaptırır.Hz.İsa'nın Taş Beşiği'ni de Kudüs'ten getirterek buraya yerleştirir.Bu beşik konulunca kiliseye Taş Beşik Kilisesi denmeye başladı.Papaz ölünce beşik Ayasofya'ya götürülür.ama semtin adı Taşbeşik'tir.zamanla bu ad Beşiktaş olarak değişir.
Başak bir söylenceye göre Barbaros Hayrettin Paşa , Akdeniz'e   çıkacağı zaman gemileri burada demir atınca ,halatları bağlamak için ,kıyıya taştan beş direk diktirir.Bu nedenle buralara Beşiktaş denilir.

Cibali'ye ilişkin söylence

İstanbul'un fethinde ön saflarda çarpışan yiğitlerden biri olan Cebe Ali Mısır sultanının şeyhidir.İstanbul'un fethinde bulunmak istemektedir.Bu amaçla Anadolu'ya gelir.At çulundan bir cebe giydiği için bu adla anılır.
Cebe ali orduyla İstanbul önlerine geldiğinde kendisine ekmekçibaşılığı görevi verilir.Binlerce kişilik ordunun ekmeğini hiçbir aksaklığa meydan vermeden pişirir ama sırrını kimsecikler bilemez.
Fatih gemileri karadan denize indirdiğinde Cebe Ali bu gemilere binmez Üç yüz Zeyni Fakiriyle Postlarını denize yayar,def ve küdüm eşliğinde denize açılır.Bunu gören Bizanslılar korkuyla kaçışırlar.Bu günün Cibali kapısı denilen yere geldiklerinde surlara saldırır ve kente girerler.Cebe Ali açıkça keramet gösterdiğinden şehit olur ve kente girdiği yere onun adı verilir.bu ad zamanla Cibali olur.

Unkapanı'na ilişkin söylence
Sefer Dede adlı şahıs bir gün Unkapanı'nda ki bir fırına girer ve uyur.fırının en harlı zamanıdır.Bir süre sonra dışarı çıkıp tanıdıklarıyla vedalaşır.;Unkapanı'ndan kendini denize atarak yiter.Yedi yıl sonra Cezayir'den gelen bir gemi ile yine Unkapanı'na döner.Ama dili tutulmuştur.Onu getiren gemiciler Sefere Dede'yi Septe Boğazı'nda bir timsahın üstünde artlarından gelirken görüp gemiye almışlar.kıyıya ulaşana değin timsah kendilerini izlemiştir.Kıyıya ulaştıklarında timsah ölmüş.Sefer Dede'nin ricasıyla orada gömülmüştür.
Hero ile Leandros adlı iki gencin hüzünlü aşkını anlatan bu hikaye Hero'nun kuleden ayrılmasıyla başlar.Hero Afrodit'in rahibelerindendir ve aşka yasaklıdır.Hero yıllar sonra Afrodit'in tapınağında yapılan bir törene katılmak için kuleden arılır ve orada Leandros ile karşılaşır.Birbirine aşık olan iki genç Leandros'un gece kuleye yüzerek gelmesi ile aşkını kutsarlar.Kız kulesi her gece iki gencin gizli aşkına ve yasak sevişmelere tanıklık eder.Leandros'un yüzerek kuleye geldiği fırtınalı bir gecede Hero'nun yaktığı sevda ateşinin feneri söner.Karanlıkta yolunu kaybeder.Leandros boğazın sularında boğulur.Sevgilisinin öldüğünü gören Hero 'da kendini Kızkulesi'nden boğazın sularına bırakır.

Başka bir hikaye de :
Kralın birine çok sevdiği kızı onsekiz yaşına geldiğinde bir yılan tarafından sokularak öleceği söylenir.Bunun üzerine kral denizin ortasındaki bu kuleyi onararak kızını buraya yerleştirir.Kaderin kaçınılmazlığını kanıtlarcasına kuleye gönderilen üzüm sepetinden çıkan bir yilan prensin tenine süzülerek zehrini boşaltır.Kral kızına demirden tabut yaptırarak Ayasofya'nın giriş kapısının üzerine yerleştirir.Bugün bu tabutun üzerinde iki delik vardır.Yılanın ölümünden sonra onu rahat bırakmadığına dair hikayeler anlatılır.

Başka bir hikaye de :
Osmanlı dönemi ile ilgilidir.Battal Gazi'nin askerleri ile Kız Kulesine baskın yaparak kuleye saklanan hazinelerin ve Üsküdar Tekfuru'nun kızını kaçırdığı ile ilgili hikayedir.Battal Gazi Tekfurun kızı ve hazinelerini aldıktan sonra Üsküdar'dan atına atlayıp oradan uzaklaşmıştır.Çokça bilinen "Atı alan Üsküdar'ı geçti" lafı bu hikayeden gelir.Bu hikayeden günümüze gelen bir diğer şeyde küçük kulemizin ismi ile ilgilidir.Diğer efsanelerdeki prenseslere de atfen Türkler buraya Kız-Kulesi ismini vermişlerdir.

Yedikule Zindanlarına ilişkin söylence:
Bilindiği gibi Yedikule Zindanları 390 yılında imparator I. Theodosius tarafından inşa edilmiştir. Kayıtlarda bu yapının devlet evraklarının saklandığı, yerli ve yabancı esirlerin hapsedildiği bir yapı olduğu yazmaktadır. Ama kayıtlarda yazmayan bir efsane halk arasında dolaşır.
Bu hikaye özellikle Osmanlı İmparatorluğu’nun son yılları ile Türkiye cumhuriyetinin ilk 50 yılı süresince halk arasında yaygındı, fakat günümüzde unutulmaya yüz tutmuştur. Hikayeyi bilenler çoğunlukla yaşlılar olup sayıları çok azdır.


Efsaneye göre; zindanlara hapsedilen önemli esirler arasında bir pagan da bulunmaktaydı. Fakat ne zindan görevlileri ne de diğer komutan vb. kişiler bu adamın bir pagan olduğunu bilmiyorlardı. Onu Avrupa devletlerinde üst düzey devlet görevlisi bir misyoner sanıyorlardı. Bazı gardiyanlar ise onun casus olduğunu söylemişlerdi. Ve bu yüzden ona türlü işkenceler yaptılar. Hatta işkenceleri abarttılar ve yeni işkence yöntemleri bile denediler bu adamın üzerinde.

Pagan ise kendini acıyla eğitmiş olduğundan dolayı acıya dayanıklıydı ve ne işkencecilerin istediği itirafları yapıyor, ne de acı dolu çığlıklar atıyordu. Bu da işkencenin dozunun yükselmesine sebep oluyordu her geçen gün. Sonunda pagan bu işkencelere daha fazla dayanamadı; ama ölürken anlaşılmaz bir lisanda, arada antik Latince’ye benzer kelimeler kullanarak dua tarzı sözler söyledi.

Tabii kimse bu sözleri önemsememişti. Paganın cesedi ise umulmadık bir hızda eriyip gitmişti. Sonradan bu olaylar halkın kulağına gitti ve bazı insanlar paganın lanet okuduğunu anladılar.

Ölen pagan, orada işkence gören insanların ruhlarının, Mesih'in dünyaya geldiği güne kadar zindanların içine ve duvarlarına hapsolmasını, Mesih'in geldiği gün ise; ruhların hesap sormak için serbest kalmasını dilemişti. Mesih'in dünyaya ayak bastığı gün, Yedikule Zindanları’nda işkence görüp ölen bütün insanların ruhları serbest kalacak ve hesap soracaklardı. O yüzden Yedikule Zindanları’nda bazen çığlıklar ve hatta Latinceye benzer bir lisanda söylenen sözler duyulur!
http://www.haber365.com/Haber/Yedikule_Zindanlarinda_Sehir_Efsanesi/ alınmıştır