İl İl Anadolu efsaneleri

Zonguldak Çoban dede Söylencesi Karabük'ün yakınlarındaki Öylebeli Köyü'nde ne zaman ve nereden geldiği bilinmeyen  yoksul bir çoban yaşamaktadır.Karısından başka kimsesi yoktur.Gün boyu söyleşip sürülerini dağ bayır otlatırlarmış.Tatlı dilleri ve yardımseverlikleri onları herkesin sevgilisi yapmıştır. Koyunlarını en güzel otlaklarda otlatmak isteyen Çoban Dede ,Araç Çayı'nı geçip de karşıdaki otlaklara ulaşamadığına üzülür.Çay üzerine bir köprü yapmaya karar verir.Ormandan kestiği ağaçları danasını sırtına yükleyip kıyıya yığmaya başlar.Ama bu iş onun taşıması ile gerçekleştirilebilecek gibi değildir.Tanrıya yardım etmesi için yalvarır.Tanrı da geyiklere yardım etmelerini emreder geyikler kesilen ağaçları taşıyıp kıyıya taşır.Çoban Dede de kısa sağlam bir köprü yapar.Koyunları buradan geçip karşı otlaklarda otlamaya başlar.Bir süre sonra burada bir cami yaptırmak ister Köyde bir cami temeli için çukur açar ertesi sabah buranın kum ve çakılla dolu olduğunu

Urfa ADEM İLE HAVVA YA İLİŞKİN SÖYLENCE Söylenceye göre Adem ile Havva Cennetten kovulunca ilk olarak Harran ovasında toprağa basmışlardır. Ova o vakitlerde yeşillik kuş cıvıltıları olan ve çiçeklerle dolu bir yermiş. Adem ile Havva bir süre bu güzelliği doyasıya izler. Bunca güzellik içinde birtek ağacın olmayışı dikkatlerini çeker. Adem cennetten gelirken yanına aldığı bir nar bir de gül dalını ovaya diker. Bunlar akşama kadar bir adam boyu büyür ertesi günde biri al biri de ak çiçekler açar. Bir süre sonra karınları açıkır Adem:"Ak gülü narı bir günde büyüten toprak benide doyurur" der ve toprağı işlemeye karar verir. Ama ne ekeceğini  düşünürken Havva avucunu açar içinde cennetten getirdiği bir buğday tanesi vardır. Sevinçle işe koyulurlar. Adem ak gül ağacın dalından saban yapar. Boyunduruğa koşulup toprağı sürmeye başlar. Bu yorgun iş yüzünden  bir süre sonra iyice yorulur ve kımıldayamaz hale gelir. Havva yardıma gelir ama bir süre sonra da oda yorgunl